Door de ouders was op de eerste plaats gesteld dat door deze wijze van aanpak er sprake was van een schorsing, omdat de leerling geen toegang tot de klas had. De rechter volgde dit standpunt niet, aangezien de leerling werd toegelaten tot de school, ook al was dat een andere locatie en werd buiten de klas een maatwerktraject aangeboden. Er was dus geen sprake van een schorsing.

De voorzieningenrechter oordeelde vervolgens dat een school bij het aanbieden van passend onderwijs een inspanningsverplichting en geen resultaatsverplichting heeft.  Naast deze inspanningsverplichting van de school, staat ook een inspanningsverplichting van de leerling en de ouders. De rechter constateerde dat de wijze waarop het onderwijs werd aangeboden een discretionaire bevoegdheid van het bevoegd gezag is en dat de rechter deze slechts marginaal kan toetsen. Daarbij is het van belang dat de school als onderwijsinstelling bij de uitvoering van haar taak om de veiligheid, rust en orde op school te handhaven een zekere mate van beleidsvrijheid toekomt. Alleen daar waar de school niet in redelijkheid tot het gevoerde beleid of een getroffen maatregel heeft kunnen komen, vindt deze vrijheid haar grens. Daarbij volgde de rechter het standpunt van het bevoegd gezag dat ook de belangen van de medeleerlingen een rol speelden en dat het aanbieden van een maatwerktraject noodzakelijkerwijs haar grenzen kent daar waar dit maatwerktraject ten koste gaat van het onderwijs aan die overige leerlingen. De school had, aldus de rechter, er alles aan gedaan om passend onderwijs aan te bieden. De rechter volgde het bevoegd gezag in de stelling dat een verdere uitbreiding van het maatwerktraject zou leiden tot ernstige financiële en organisatorische problemen binnen de school.

Gezien de recente datum van het vonnis is het vonnis nog niet gepubliceerd.